بيشمـ ـ ـارند آنهـ ـايی که نامشـ ـ ـان آدم اسـ ـت

ادعـ ـايشـ ـ ـان آدميـ ـت

کلـ ــامشـ ـ ـان انسـ ـانيـ ـت

رفتـ ـ ـارشـ ـان صميميـ ـت.....

حـ ـ ـال.....

مـ ـن دنبـ ـال یـ ـکی میـ ـگردم که نـ ـه آدم باشـ ـد...

نـ ـه انسـ ـان...

نـ ـه دوسـ ـت و رفیـ ـق صمیـ ـمی

تنهـ ـا صـ ـاف باشـ ـد

و

صـ ـادق

پشـ ـت سایـ ـه اش خنجـ ـری نباشـ ـد بـ ـرای دریـ ـدن...

هیـ ـچ نگویـ ـد...

فقـ ـط همـ ـان باشـ ـد کـ ـه سایـ ـه اش میـ ـگوید صـ ـاف و یـ ـکرنگ

من یک زنم اما ...
کاش گاهی مـــرد بـــودم
می شد تنهاییـــم را....به خیابان بیـــاورم،
سیـــگاری دود کنم و نگران نـــگاه های مـــردم نباشـــم،
...
کاش گاهـــی مـــرد بـــودم،
می شـــد شـــادی ام را....به کوچه ها بریزم....
با صدای بلند بخنـــدم،
و هیچ ماشینـــی.....برای ســـوار کردنـــم....ترمز نکنـــد...
کاش گاهی مرد بودم...
مرد بودم در شهری که زنانگی یعنی،
خفقان ...!
یعنی اسارت رفتار و حضور ...!

دلم مُرد از زنانگی ...
کاش گاهی مَرد بودم...

بيشتر اوقات در كنار پنجره

خط نگاه من پيداست

اين را ديگر دوستانم ميدانند

كه وقت دلتنگي هايم

آسمان بيشتر از آنان همراه من است

من ساكت تر از قبل شده ام

و با لبخندهايم هميشه روي ماهشان را ميبوسم

نميدانند

اما باور دارم

كه اعتماد

شرف

آبرو

صداقت

پاكي

و مهر

از قلبهاي كال روزگار بيشتر اين مردم

بار رحيل بسته است

ديگر تمايلي ندارم

كه بشنوم

يا حتي بدانم

اندك چيزهاييست كه ارزشي دارند و من در پي آنان تشنه ترم

من از رفتارهاي ساده گانه كنجكاوي ديگران در عجبم

و بيشتر از اصرارشان براي كشف!

مرتب ميگويند:رها تو پيچيده اي!

و ميدانم نه براي آنكه من گنگ باشم

كه درك سكوت ها و نگاه من

برايشان سخت است

وگرنه من

همانند يك حياطي كه در كنجش باغچه ايست و حوضي

كه هر صبح آب و جارويش ميكنم

و به ماهي هاي قرمزش نان ميدهم

هيچ پيچيدگي معماري ندارم...

اکثر ما دوست داریم دیگران دوستمان داشته باشند انگار زندگی بهتر می شود اینکه دیگران دوستمان داشته باشند یا نه کاملا به خودما بستگی دارد به اینکه چگونه رفتار می کنیم و چگونه با دیگران کنار می آییم خیلی وقتها آنطور که باید با مردم برخورد صحیح نداریم ما می گوییم می خواهیم دیگران ما را همین طور که هستیم دوستمان داشته باشند.

این بدان معناست که ما کارهای را که باید انجام بدهیم نمی دهیم و قصد تغییر دادن راه و روش خود را نیز نداریم خیلی راحت می گوییم چرا نمی توانند من را همین طور که هستم بپذیرند و دوست داشته باشند؟

واقعیت این است که برای انکه دوستمان بدارند باید دوست داشتنی باشیم.

دوست داشتنی شدن کار زیاد سختی نیست برای شروع بهتر است وقتی با دیگران روبه رو می شوید لبخند بزنید و با روی باز با آنها صحبت کنید رفتاری دوستانه و صمیمی داشته باشید از مشکلات آنها با خبر شوید و سعی کنید درکشان نمایید و به احساساتشان توجه کنید.